“တစ္ႀကိမ္မွာတစ္ခု”
ကြ်န္ေတာ္တို႕မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ကလူသူရွင္းေသာမကၠဆီကိုကမ္းေျခတစ္ေနရာမွာ
သူႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရသည့္အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုကိုေျပာျပသည္။
ေန၀င္ဆည္းဆာအခ်ိန္ကမ္းေျခမွာသူတစ္ေယာက္တည္းေလွ်ာက္သြားရင္းဟိုအေ၀းဆီမွာလူတစ္
ေယာက္လွမ္းျမင္ရသည္။နည္းနည္းနီးလာေတာ့ေဒသခံတစ္ေယာက္ျဖစ္ေၾကာင္းသတိျပဳမိသည္။သည္လူက ကမ္းေျခေသာင္စပ္မွာ
ကုန္းကုန္း ကုန္းကုန္းသြားေနရာကတစ္စံုတစ္ခုကိုေကာက္ကာပင္လယ္ေရထဲ လြင့္ပစ္သည္။သည္ေနာက္
အဲသည္လိုပဲ နည္းနည္းေလ်ွာက္သြားလိုက္ တစ္ခုခုေတြ႕လွ်င္ေကာက္ယူ လိုက္ လြင့္ပစ္လိုက္လုပ္ေနသည္။
ကြ်န္ေတာ္တို႕မိတ္္ေဆြသူ႕အနားေရာက္သြားၿပီး
ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ေတာ့ လိႈင္းထဲပါလာၿပီး သဲေသာင္ျပင္ေပၚတင္က်န္ေနသည့္ၾကယ္ငါးေတြကိုေရထဲျပန္ပစ္ထည့္ေနျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းသိလိုက္ရသည္။
သည္လူ
ဘာရည္ရြယ္ခ်က္ႏွင့္လုပ္ေနသလဲ ကြ်န္ေတာ္တို႕မိတ္ေဆြ စဥ္းစားမရျဖစ္သြားသည္။ သို႕ႏွင့္
သူ႕ကိုႏႈတ္ဆက္ၿပီး တည့္တည့္ပင္ ေမးၾကည့္သည္။ “မသိလို႕ေမးပါရေစဗ်ာ၊ မိတ္ေဆြဘာလုပ္ေန
တာပါလိမ့္”
“ၾကယ္ငါးေတြကိုသမုဒၵရာထဲျပန္ပို႕ေပးေနတာေလ၊
ခင္ဗ်ားျမင္တဲ့အတိုင္းပဲ၊ အခုဒီေရက်ခ်ိန္ ေသာင္ျပင္ေပၚမွာတင္က်န္ခဲ့တဲ့ေကာင္ေတြဟာေရတက္တဲ့အခ်ိန္ေရာက္ေအာင္ဒီမွာအၾကာႀကီးေစာင့္ေနရမွာ၊
ဒါေပမယ့္ အဲဒီေလာက္ၾကာရင္ ေအာက္ဆီဂ်င္ျပတ္ၿပီးေသမွာ”
“ဟုတ္ကဲ့၊
အဲဒါေတာ့ကြ်န္ေတာ္လည္းသေဘာေပါက္ပါတယ္၊ကြ်န္ေတာ့္မိတ္ေဆြကဆိုသည္။ ဒါေပမယ့္ဒီကမ္းေျခတစ္ေလွ်ာက္မွာၾကယ္ငါးေတြေထာင္ခ်ီရွိေနမွာေပါ့၊
အဲဒီေကာင္ေတြအားလံုး ခင္ဗ်ား ဘယ္လိုလိုက္ေကာက္မလဲ၊ တစ္ေယာက္တည္းမႏိုင္ႏိုင္ဘူးေလဗ်ာ၊
ၿပီးေတာ့ စဥ္းစားၾကည့္၊ ဒီကမ္းရိုးတန္း တစ္ေလွ်ာက္လံုးဆို ခုလိုသဲေသာင္ျပင္ေပါင္း ရာခ်ီရွိမွာေပါ့၊
ဒီေသာင္စပ္တိုင္းမွာရွိေနမယ့္ ၾကယ္ငါးေတြ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ၊သူ႕သဘာ၀နဲ႕သူျဖစ္ေနတာ ခင္ဗ်ာတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ဘာေတြေျပာင္းလဲသြားႏိုင္မလဲ”
ေဒသခံပုဂၢိဳလ္က
ၿပံဳးသည္။ ေနာက္ထပ္ၾကယ္ငါးတစ္ေကာင္ ေကာက္တယ္။
ထို႕ေနာက္
“အျခားေကာင္ေတြအတြက္ မထူးျခားေပမယ့္ ေဟာဒီ ၾကယ္ငါးတစ္ေကာင္အတြက္ ေတာ့ ထူးျခားသြားတာေပါ႔ဗ်ာ
ဟုဆိုကာ ပင္လယ္ေရထဲလွမ္းပစ္ထည့္လိုက္ေလသည္”
Transl: Phae Myint
Source
: One at a time (Jack Canfie & Mark V.Hansen)
